به نقل از «آنا»

هر آنچه باید در مورد فضاپیما بدانید!

تاریخ انتشار: ۱ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۵۶۸۹۶۳

فضاپیماها وسایل نقلیه فضایی هستند که می‌توانند در خارج از جو پرواز داشته باشند. این وسایل نقلیه امکان انتقال انسان و اشیاء را از زمین به فضا و برعکس فراهم می‌کنند. تاکنون فضاپیماهای متعددی ساخته شده که برای اکثر مردم آشناهستند، مانند «آپولو 11» « Apollo 11 » که «نیل آرمسترانگ»« Neil Armstrong » و خدمه اش را به ماه برد.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

انواع فضاپیما

 فضاپیماها با توجه به طراحی و هدفشان انواع مختلفی دارند. اما بیشتر فضاپیماها را می توان در گروه های زیر دسته بندی کرد.

فضاپیمای سرنشین دار: فضاپیماهای سرنشین دار آنهایی هستند که انسان را به فضا می برند. چندین فضاپیمای سرنشین دار وجود داشته، از جمله « Vostok 1» «وستوک 1» که اولین فضاپیمای سرنشین دار تاریخ است که توسط اتحاد جماهیر شوروی به فضا اعزام شد.

ماهواره‌های مدار زمین: تمام ماهواره ‌هایی که به دور زمین می ‌چرخند، در این دسته قرار می‌گیرند. قابل توجه ترین ماهواره در مدار زمین «تلسکوپ هابل» است.

کاوشگر فضایی: اینها فضاپیماهای بدون سرنشینی هستند که برای کاوش اجرام در فضا مانند سیارات، ماه و خورشید به ابزارهای علمی مجهز شده اند.

فضاپیما چگونه در فضا پرواز می کند؟

نحوه پرواز فضاپیماها با هواپیماها که برای پرواز به جو و بال یا ملخ متکی هستند، متفاوت است. فضاپیماها با کمک موشک های قدرتمند از زمین به فضا پرتاب می شوند. هنگامی که یک فضاپیما با موفقیت از جو زمین عبور کرد، سپس مجموعه دیگری از موشک ها آن را در یکی از مدارهای زمین قرار می دهند. در مدار، فضاپیما به زمین سقوط نمی کند.

فضاپیمای اعماق فضا که فراتر از فاصله و جاذبه ماه و زمین حرکت می کند، دارای تقویت کننده هستند. وقتی موشک ها، این فضاپیماها را با سرعت گریز از زمین به سوی فضا پرتاب می کنند، فضاپیما از تقویت کننده های خود برای حرکت به سمت مقصد استفاده می کند.

همچنین، فضاپیما برای حفظ سرعت خود در فضا نیازی به انرژی مداوم موشک ها ندارد. زیرا هیچ هوایی در فضا وجود ندارد که بتواند مانند زمین، باعث اصطکاک هوا و کاهش سرعت فضاپیما شود.

فضاپیماهای معروف

در اینجا برخی از فضاپیماهای معروف تاریخ ساز معرفی می شوند.

وستوک 1: این فضاپیما با باز کردن پای بشر را به فضا برای نخستین بار و چرخش به دور زمین، تاریخ درخشانی را رقم زد. اتحاد جماهیر شوروی وستوک 1 را طراحی کرد و ساخت و در سال 1961 به فضا پرتاب کرد.

آپولو 11 : آپولو 11 تنها فضاپیمایی است که اکثر مردم در سراسر جهان از تاریخ سازی آن مطلع اند. زیرا در سال 1969 نیل آرمسترانگ و سایر خدمه را به ماه رساند.

تلسکوپ هابل: تلسکوپ هابل یک رصدخانه فضایی برای ستاره شناسان است تا کائنات را بررسی و مطالعه کنند. هابل از سال 1990 در مداری به دور زمین می چرخد.

تاریخچه فضاپیماها

پس از تسخیر هوا با هواپیما، دستیابی به فضا و تسخیر آن ضرورت یافت. کشورهای بزرگ در سراسر جهان شروع به رقابت با یکدیگر کردند تا اولین کشورهایی باشند که به فضا می رسند. اولین فضاپیمایی که وارد فضا شد « V-2» ساخت آلمان بود که در سال 1944 پرتاب شد.

پس از آن، جهش بزرگ، ارسال یک ماهواره مدارگرد به دور زمین بود. اتحاد جماهیر شوروی با اولین ماهواره اش به نام «اسپوتنیک 1» « Sputnik 1» که در سال 1957 پرتاب شد، به این افتخار دست یافت. پرتاب اسپوتنیک 1 رقابت را بیشتر کرد و همه می خواستند ماهواره خود را بفرستند. پس از این، مسابقه فضایی بین اتحاد جماهیر شوروی و آمریکا آغاز شد که توسعه فضاپیماهای پیشرفته را سرعت بخشید.

انتهای پیام/

منبع: آنا

کلیدواژه: نجوم و فضا علم پلاس فضاپیما اتحاد جماهیر شوروی دور زمین سرنشین دار

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۵۶۸۹۶۳ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

فو فایتر ؛ چشم تیزبین پنتاگون در مدار زمین برای ردیابی موشک ها(+عکس)

عصر ایران؛ مجله تصویری سلاح - آژانس توسعه فضایی (Space Development Agency) آمریکا به تازگی اعلام کرد که شرکت میلنیوم اسپیس سیستمز (Millennium Space Systems) قرار است ماهواره های دفاع موشکی پروژه فو فایتر (FOO Fighter) را توسعه دهد. طی قراردادی به ارزش 414 میلیون دلار، میلنیوم اسپیس سیستمز هشت ماهواره برای ارائه "کنترل آتش" سامانه دفاع موشکی زمینی را ارائه خواهد کرد.

به طور کلی، کنترل آتش شامل فناوری های مختلفی مانند رادار یا حسگرهای دیگر، کامپیوترها و تسلیحات را در یک سامانه منسجم ترکیب می کند که توانایی شناسایی تهدیدات و اهداف را فراهم کرده و سپس سلاح ها یا دیگر اقدامات متقابل را به سمت آنها هدایت می کند.

تحویل فو فایتر تا سال 2027

میلنیوم اسپیس سیستمز که در مالکیت شرکت بوئینگ قرار دارد باید این ماهواره ها را تا سه ماهه اول سال 2027 تحویل دهد. این پروژه با نام کامل Fire-Control On Orbit-Support-To-The-War Fighter یا به اختصار فو فایتر بخش مهمی از زنجیره کشتار دفاع موشکی پنتاگون را تشکیل خواهد داد.

نمونه اولیه مجموعه ماهواره های فو فایتر دارای دوربین های الکترواپتیکال و فروسرخ برای ارائه گزینه های جدید کنترل آتش است.

حسگرهای کنترل آتش، آنهایی هستند که قادر به ردیابی اهداف با دقت بالا و ارائه مختصات دقیق برای جنگنده ها یا سامانه تسلیحاتی روی زمین - در این مورد، رهگیرهای دفاع موشکی - هستند.

این ماهواره ها به شناسایی، هشدار و ردیابی دقیق تهدیدات موشکی پیشرفته، از جمله سامانه های موشکی ابرصوت کمک خواهند کرد. هدف نهایی افزایش قابلیت های جهانی کنترل آتش است.

ماهواره های فو فایتر با افزایش برد تشخیص موشک های ابرصوت ارتفاع پایین، در مقایسه با موشک های بالستیک قاره پیما، زمان هشدار را برای شناسایی و پاسخ به تهدیدات ابرصوت افزایش می دهند.

در شرایطی که در اصل شبیه به مجموعه لایه ردیابی (Tracking Layer) است، اما ماهواره های فو فایتر مجزا هستند. مجموعه لایه ردیابی فقط برای نظارت بر موشک های ابرصوت با قابلیت مانور بالا بهینه شده است.

به گفته درک تورنیر، مدیر آژانس توسعه فضایی، برنامه فو فایتر نمایشی عملیاتی از تلاش های کنترل آتش ارائه می کند که جدا از تلاش های جاری هشدار/ردیابی موشک و دفاع موشکی ما، اما مکمل آنها است.

ماهواره هایی برای افزایش قابلیت های دفاع موشکی

اگرچه جزئیات این پروژه بیشتر محرمانه باقی مانده است، درک تورنیر در جریان اجلاس نیروی هوایی 2023 فاش کرد که ماهواره های فو فایتر برای نظارت بر چند تهدید نامشخص که مجموعه لایه ردیابی در حال حاضر به آنها رسیدگی نمی کند، توسعه می یابد.

تورنیر به این نکته نیز اشاره داشت که در صورت موفقیت آمیز بودن آزمایش، فناوری حسگر کنترل آتش در ترانش 3 (Tranche 3) و ترانش 4 (Tranche 4) مجموعه لایه ردیابی، ماهواره هایی که قرار نیست به ترتیب تا سال 2028 و 2030 پرتاب شوند، گنجانده می شود.

به گفته جیسون کیم، مدیرعامل میلنیوم اسپیس سیستمز، پروژه فو فایتر برای مقابله با تهدیدات پیشرفته طراحی شده است. این یک ماموریت حیاتی است که به محافظت از آمریکا و متحدان این کشور در برابر تهدیدات پیشرفته کمک خواهد کرد.

آژانس توسعه فضایی در درخواست اولیه خود قصد داشت توسعه ماهواره های فو فایتر را به بیش از یک توسعه دهنده ارائه کند. با این وجود، این طرح تغییر کرده و میلنیوم اسپیس سیستمز به عنوان تنها توسعه دهنده این پروژه انتخاب شده است.

به گفته آژانس توسعه فضایی، این مرکز پیشنهادهای دریافت شده پس از فراخوان را ارزیابی کرده و تشخیص داد که انتخاب یک توسعه دهنده بهترین گزینه ممکن است.

کانال عصر ایران در تلگرام بیشتر بخوانید: برنامه‌ریزی پنتاگون برای استفاده از موشک حرارتی هسته‌ای تا سال 2025 (+عکس)